રીંછ એકલું ફરવા ચાલ્યું, હાથમાં લીધી સોટી,
સામે રાણા સીંહ મળ્યા ને આફત આવી મોટી !
ઝુકી ઝુકી ભરી સલામો, બોલ્યું મીઠાં વેણઃ
મારે ઘેર પધારો રાણા, રાખો મારું ક્હેણ.
હાડચામડાં બહુ બહુ ચુંથ્યાં, ચાખોજી મધ મીઠું,
નોતરું દેવા ખોળું તમને – આજે મુખડું દીઠું !
રીંછ જાય છે આગળ, એના પગ ધબ ધબ,
સીંહ જાય છે પાછળ એની જીભ લબ લબ !!
‘ઘર આ મારું, જમો સુખેથી, મધની લૂમેલૂમ’
ખાવા જાતાં રાણાજીએ પાડી બૂમે બૂમ !
મધપુડાનું વન હતું એ – નહીં માખીનો પાર,
બટકું પુડો ખાવા જાતાં વળગી લારોલાર !!
આંખે, મોઢે, જીભે, હોઠે ડંખ ઘણેરા લાગ્યા,
‘ખાધો બાપ રે!’ કરતા ત્યાંથી વનરાજા તો ભાગ્યા !
રીંછ એકલું ફરવા ચાલ્યું, હાથમાં લીધી સોટી,
સામે રાણા સીંહ મળ્યા ’તા, આફત ટાળી મોટી !
– રમણલાલ સોની
