આપણા દરેકમાં જીવનને પ્રેરક રૂપે જીવવવાની કોઈને કોઈ ખૂબી રહેલ છે. ક્યારેક આપણા ભૂતકાળના અનુભવો આપણને નાના અને બિનમહત્ત્વના બનાવી નાખે છે.પરંતુ એટલું ન ભૂલીએ કે, નાનાં દેખાતાં પાણીનાં ટીપે ટીપામાં નદી બનવાની ક્ષમતા છે.
નાનાં પગલાંથી શરૂઆત કરીએ.બીજાં શું વિચારશે કે કહેશે તેની પરવા ન કરીએ. આપણે શું બનવું છે એ વિચારવાનું છે.
આપણી કેડી આપણે જ કંડારીએ.
પહેલાં લોકો હસશે, પછી કુથલી કરશે, અને પછી આપણને અનુસરશે.
ક્યારે પણ અધુરૂં ન મૂકી દઈએ. લાગ્યાં રહીએ. આપણો મત દર્શાવીએ. જીવનની રમતનો દાવ ખુશી ખુશી રમીએ.
આપણામાં વિશ્વાસ રાખવા, અને આપણે કંઈક કરીએ, એ માટે કોઈ આમંત્રણ આપવા નહીં આવે.
સુવિચારઃ ખરબચડો પથ્થર શિલ્પીના તીણા ટાંકણાના પ્રહારમાંથી પસાર થયા પછી જ ઇશ્વરની મૂર્તિમાં પરિણમે છે.
…પ્રેરણાદાયી વિચારની કદર કરતો પ્રતિભાવ તો આપીએ જ