લોકો ભલે કહે,
કુકડો બોલ્યે સવાર થાય;
હું જાણું છુંને કે,
મમ્મીની બુમે જ સુરજ ઉગે..!
પથારીમાંથી ઉઠતાં વાર લાગે તો
કહે : ‘ઝટ્ટ ઉઠ, આળસુના પીર !’
ઝટ ઝટ બ્રશ કરી નાખું તો
કહે : ‘સાવ ઉતાવળો ! શાન્તીથી બ્રશ કર..’
મમ્મી કહે એટલે નાહી લેવાનું
મારે તો શું ! પપ્પાએ પણ..!
ભુખ લાગી હોય કે નહીં;
જમી લેવાનું..! કારણ એ કે
‘હમણાં રામો આવશે, વાસણ ઘસવા...’
રાતે ઉંઘ આવતી હોય ત્યારે
વાંચવા બેસાડે,
કહે : ‘ઉંઘણશી ! પાછો નપાસ થઈશ..’
રાતે મોડે સુધી વાંચતો હોઉં,
–પરીક્ષા પાસે હોય ત્યારે જ સ્તો–
તો કહે : ‘ઉંઘી જા, માંદો પડીશ..’
મમ્મી એટલે બસ મમ્મી જ !
મને તો સમજાતી જ નથી !
પણ ક્યાંથી સમજાય ?
પપ્પાય ઘણી વાર કહે છે :
‘‘તને સમજવી અઘરી છે !’’
હોશીયાર પણ કેવી ? પાકી મુત્સદ્દી જ !
પપ્પાના નામે ડરાવે :
‘તારા ગંદા ટાંટીયા ધોઈ નાખ,
પપ્પા જોશે તો વઢશે..’
પણ પપ્પા તો એનાથીયે ડરતા હોય છે..
મમ્મી કહે તે અને તેટલું જ
દારુખાનું અપાવે;
મમ્મી કહે તો જ મીઠાઈ લાવે..
તોય મમ્મી મને બહુ ગમે,
સવારની નીશાળ હોય ત્યારે,
મારું દફ્તર બી તૈયાર કરી દે;
બુટ–મોજાં પહેરાવી દે ફટાફટ..!
કોઈક વાર તો લેસન પણ કરી દે,
આગલી તારે પીક્ચર જોઈ,
મોડા બાર વાગ્યે આવ્યાં હોય,
ત્યારે તો ખાસમ્ ખાસ..!
અને મારા જન્મદીવસે !
મઝા જ મઝા;
મારા પર તો શું; મારા દોસ્તો પર પણ
કેવાં વહાલ વરસાવે !
કેવા લાડ લડાવે !
અને કેવું ગાય – – –
ના, ના, : ‘હેપી બર્થ–ડે ટુ યુ’ એવું નહીં..
એ તો ગુંજે :
‘તમ્મે મારા દેવના દીધેલ છો,
તમ્મે મારા માંગી લીધેલ છો,
આવ્યા ત્યારે અમર થઈને રો..’
અને માંદો પડું તો ?
બાપ રે ! એનો તો જીવ જ અધ્ધર થઈ જાય !
પટાવીને દવા પીવડાવે,
બાધા–આખડી રાખે !
આવી મમ્મી કોને ન ગમે ?
મમ્મી એટલે બસ, મમ્મી જ... !
સ્વ. બળવન્ત પટેલ–ગાંધીનગર
સાભાર - શ્રી. ઉત્તમ ગજ્જર, સન્ડે -ઈ મહેફીલ
