ઝાંખાં ને પાંખાં અજવાળાને ઓરડે,

અળખાયું છે આખુંપાખું

તોય મને ઝાઝું નથી સમજાતું, કે કેવા,

કેવા હશે ગાંધી બાપુ!

 

વાંચ્યું છે કોઈ દી ખોટું ન બોલતા,

કહી દેતા, લાગતું જે સાચ્ચું;

કોઈથી એ કોઈ દી ડરતા નહીં,

ને કદી ડારતાયે નહીં એય સાચું!

પણ મને ઝાઝું નથી સમજાતું...

 

લડયા વિના એ દુશ્મન ભગાડે,

ઉપવાસે ઊતરતા બહુ;

પોતાના માટે એ કાંઈ ના સંઘરે,

કહેતા, હરિનાં જન સહુ,.

પણ મને ઝાઝું નથી સમજાતું...

 

હાથમાં છે લાકડી, અંગે છે પોતડી,

ચિત્ર જોયું છે બહુ ઝાઝું;

ચશ્માંની ફ્રેમમાંથી, લાગે મને કે,

મારી સામે જુએ છે આજ બાપુ.

પણ મને ઝાઝું નથી સમજાતું...

 

ગાંધીબાપુના પાઠ વાંચું ને થાય મને,

હું પણ બાપુ બની જાઉં;

ખાદી પહેરું હું, લાવ રેંટિયો હું કાંતુ,

ભગવદ્‌ગીતા પણ હું વાંચુ.

પણ મને ઝાઝું નથી સમજાતું...