આ પોસ્ટ બનાવતાં એક કલ્પના યાદ આવી ગઈ -

પ્રચંડ ધડાકો – બીગ બેન્ગ

આશરે 1,370 કરોડ વર્ષ પહેલાં

    એ કોઈ ગૂઢ, ન સમજી શકાય તેવી સ્થિતિ હતી. સમગ્ર બ્રહ્માંડ એક જ બિંદુ ઉપર કેન્દ્રિત થયેલું હતું. તેમાં દ્રવ્ય ખીચોખીચ ભરેલું હતું. આંકડા વડે દર્શાવી ન શકાય એટલું પ્રચંડ તેનું વજન હતું. કોઈ પણ પદાર્થ ખમી ન શકે એટલું તેનું ઉષ્ણતામાન હતું. અને એ બિંદુની બહાર કેવળ  શૂન્યાવકાશ હતું – એટલે કે ત્યાં કશું જ ન હતું. તેનું ઉષ્ણતામાન શૂન્ય અંશ કેલ્વિન હતું ( -૨૭૩ અંશ સે.) -  જેનાથી વધારે ઓછું તાપમાન શક્ય જ ન હોય તેટલું. અને આ બન્ને, સાવ વિભિન્ન હોવાપણાંને અલગ રાખતું એક અદ્રશ્ય, અને જડ આવરણ પણ હતું જ.

     અથવા આનાથી સાવ વિપરિત ( વિરોધી) કાંઈક હતું. એટલે કે સમસ્ત જગત પ્રચંડ વજનના, ઠંડાગાર દ્રવ્યથી ભરેલું હતું અને તેના કેન્દ્રમાં કેવળ ધગધગતું શૂન્ય હતું – કોઈ કદ વિનાનું, ઉષ્ણાતિઉષ્ણ, બળબળતું અને ધગધગતું, અનસ્તિત્વ( ન હોવાની સ્થિતિ).

     એ આમ હતું કે તેમ હતું; હોવાપણું હતું કે ન હોવાપણું; તેની ચકાસણી કરી શકે તેવું કોઈ પણ હાજર ન હતું.

     પણ આવું કશુંક, અનાદિ કાળથી, બ્રહ્માંડના ગર્ભમાં લપાઈને, સૂતેલું, પડેલું હતું. ત્યાં કે ક્યાંય, તે સમયે કે તે પહેલાંના સમયે, કશું બનતું ન હતું. ત્યાં હોવાપણું કે બનવાપણું પણ ન હતું. કોઈ પરિવર્તન વિનાની એ કેવળ જડતા હતી.

    અને ત્યાં કશુંક થયું.

• શું થયું?
• શા માટે થયું?
• કોણે કર્યું?
• ક્યારે કર્યું?
• કઈ રીતે કર્યું?

     આવા કોઈ પ્રશ્ન પૂછી શકે તેવું કે, એ  પ્રશ્નના ઉત્તર આપી શકે તેવું પણ કોઈ ન હતું.

    પણ કશુંક થયું તો ખરું જ!

    અને ક્ષણાર્ધમાં એ સમગ્ર હોવાપણું, કે ન હોવાપણું પરિવર્તનના ન થંભી શકે તેવા ચકરાવે ચઢી ગયું. કોઈ અજ્ઞાત તત્વની પ્રચ્છન્ન અભિપ્સાના બળે ( છુપાયેલી ઇચ્છા)  આમ થયું. અને જ્યાં કશું જ ન હતું એમાંથી સતત, પ્રચંડ માત્રામાં, બળબળતા દ્રવ્યરાશિઓ (વજનદાર પથ્થર)  ફેંકાવા માંડી. હવે એ જડ હોવાપણું અપરિવર્તનશીલ સ્થિતિને ક્ષણાર્ધ માટે પણ ટકાવી શકે તેમ ન હતું.

    પ્રત્યેક ક્ષણે, પ્રચંડકાય ( મોટા કદ વાળી), બળબળતા વાયુની બનેલી, નિહારિકાઓ, ચકરાવા ખાતી ખાતી, તીવ્ર વેગે, એ બિંદુમાંથી બહાર ફેંકાઈ રહી હતી અને દૂર ને દૂર સરતી જતી હતી. હવે તેમને એકમેક સાથે આકર્ષાતી રાખનાર, ગુરુત્વાકર્ષણ બળ પણ જન્મ લઈ ચૂક્યું હતું. આ ભેગા રાખનાર બળને અતિક્રમીને(ઉથાપીને)  એમની પ્રચંડ ગતિને કાયમી કરતું – હર ક્ષણ એ બહિર્મુખ( બહારની બાજુ)  ગતિને વધારતું – કોઈ અજ્ઞાત બળ પણ સર્જાઈ ચુક્યું હતું.

• પૃથ્વીથી 2.8  કરોડ પ્રકાશવર્ષ  દૂર
• વ્યાસ – 50,000 પ્રકાશ વર્ષ
• તારાઓની સંખ્યા આશરે 80,000 કરોડ! 

   અસ્તિત્વવાળા ( હોય તેવું)  બ્રહ્માંડનો જન્મ થઈ ચૂક્યો હતો.

    પરિવર્તનની ન રોકી શકાય તેવી ઘટના આકાર લઈ ચૂકી હતી.

મૂળ કલ્પના અહીં ....