અધૂરો ઘડો છલકાય ઘણો
આગ લાગે ત્યારે કૂવો ખોદવા ન જવાય
આમદની અઠ્ઠની ખર્ચા રૂપૈયા
ઉજ્જડ ગામમાં એરંડો પ્રધાન
ઊંટના અઢાર અંગ વાંકા
એક સાંધતા તેર તૂટે
કાગનું બેસવુ અને ડાળનું પડવું
કાશીમાં પણ કાગડા તો કાળા જ
કીડીને કણ ને હાથીને મણ
કૂતરાની પૂંછડી જમીનમાં દાટો તો પણ વાંકી ને વાંકી
કૂવામાં હોય તો હવાડામાં આવે
ક્યાં રાજા ભોજ? અને ક્યાં ગંગુ તેલી?
ખાડો ખોદે તે પડે
ખાલી ચણો વાગે ઘણો
ખોદ્યો ડુંગર, નીકળ્યો ઉંદર
ગાંડાના ગામ ન હોય
ગાંડી સાસરે ન જાય અને ડાહીને શીખામણ આપે
ઘરકી મુરઘી દાલ બરાબર
ઘરનાં છોકરાં ઘંટી ચાટે ને ઉપાધ્યાયને આટો
ઘેર ઘેર માટીનાં ચૂલા
ચેતતો નર સદા સુખી
છાશ લેવા જવુ અને દોણી સંતાડવી.
જેને કોઇ ન પહોંચે, તેને તેનુ પેટ પહોંચે.
જ્યાં ન પહોચે રવિ, ત્યાં પહોંચે કવિ
ઝાઝા હાથ રળિયામણા
ઝાઝી કીડીઓ સાપને તાણે
ટીપે ટીપે સરોવર ભરાય
ડુંગરા દૂરથી રળિયામણા
આંધળામાં કાણો રાજા
અણી ચૂક્યો સો વર્ષ જીવે
બાવળ વાવો તો કાંટા ઉગે અને આંબો વાવો તો કેરી મળે
ભુવો ધૂણે પણ નાળિયેર તો ઘર ભણી જ ફેંકે.
ગામમાં ઘર નહિ સીમમાં ખેતર નહિ.
ગોળ અંધારે ખાધો તોય ગળ્યો અને અજવાળે ખાધો તોય ગળ્યો
એક મ્યાનમાં બે તલવાર ન રહે.
કજિયાનું મૂળ હાંસી ને રોગનું મૂળ ખાંસી.
એક પગ દૂધમાં ને એક પગ દહીંમાં.
આભ ફાટ્યું હોય ત્યાં થીગડું ન દેવાય.
આપણી તે લાપસી અને બીજાની તે કુસકી.
અણીનો ચૂક્યો સો વરસ જીવે.
અતિ લોભ તે પાપનું મૂળ.
અત્તરનાં છાંટણા જ હોય; અત્તરના કુંડા ન ભરાય.
અજાણ્યો અને આંધળો બેઉ સરખા.
અક્કલનો ઓથમીર. મંગાવી ભાજી - તો લાવ્યો કોથમીર.
અક્કરમીનો પડીઓ કાણો.
આમદની અઠ્ઠની ખર્ચા રૂપૈયા.
આગ લાગે ત્યારે કૂવો ખોદવા ન જવાય.
આંધળામાં કાણો રાજા.
અધૂરો ઘડો છલકાય ઘણો.
અણી ચૂક્યો સો વર્ષ જીવે.
મુખ્ય વિભાગોની મુલાકાત લેવા અને
